Ania Batko opowiada o swojej wystawie „Sen Tropikalnego Słońca” w Muzeum Tatrzańskim, zastanawia się nad zaklęciami takimi jak „Róża jest różą, jest różą, jest różą” i przedstawia potencjał wróżb do odkrywania wizji przyszłości.

Ania Batko – historyczka i krytyczka sztuki. Doktorantka w Instytucie Sztuki PAN w Warszawie. Kuratorka wystaw, m.in.: „Dead Meat” (2015) w Karlin Studios/ Futura w Pradze, „Miłośnik” (2015) oraz „Wróble ćwierkają po grecku” (2016/2017) w Fundacji Razem Pamoja, „Druga Grupa. Co mieliśmy zrobić, tośmy zrobili” (2017) i „Jaremianka. Zostaje w tym teatrze Podoba mi się tu” (2018/2019) w Cricotece. W 2019 roku kuratorowała szóstą edycję festiwalu „Present Performance” organizowanego przez Gdańską Galerię Miejską i wystawę „Kochanie zrobiliśmy Czarnobyl (albo schron w kształcie cygara)” w ramach festiwalu Unsound. W 2020 roku zrealizowała projekt kuratorski „Sen tropikalnego słońca. Witkacy i Zakopane” w Muzeum Tatarzańskim im. dra Tytusa Chałubińskiego w Zakopanem. Współpracowała m.in. z Galerią Sztuki Współczesnej Bunkier Sztuki, Polskim Instytutem Kultury w Londynie i Galerią Arsenał w Poznaniu. Swoje teksty publikowała w magazynach, katalogach wystaw i publikacjach książkowych, m.in. w „Pavlionesque” pod red. Pauliny Ołowskiej i magazynie „Not. Fot.”. Jest współredaktorką monografii poświęconej Drugiej Grupie. Na stałe pisze do „Magazynu Szum” oraz „Kwartalnika Rzeźby Orońsko”. Lubi czytać horoskopy, interpretować sny i myśleć o sobie jak o jednej z wielu czarownic. W przyszłości chciałaby już nie musieć walczyć o podstawowe prawa kobiet i zastanawiać się kiedy ziemia zamieni się w przepieczonego kartfola.

Zrealizowano w ramach programu stypendialnego Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego – Kultura w sieci