Tutaj znajdziesz trasę spaceru – link

Źródło Wiktorii to opisana w powieści Neala Stephensona „Diamentowy Wiek” imponująca konstrukcja, która zbiera zanieczyszczoną wodę i powietrze, następnie przepuszcza wodę przez system kaskadowych ścian i zbiorników, a powietrze przez rozbudowany układ tub i kanałów, aby na końcu zgromadzić doskonale czyste cząsteczki azotu i wody. Ta wizja jest główną inspiracją projektu, który sugeruje refleksję nad procesem oczyszczania i doskonalenia substancji. Podczas warsztatów połączonych ze spacerem miejskim odkrywaliśmy architekturę wyobrażonej oczyszczalni wody, która mogłaby zająć przestrzeń całego miasta.

Każdy schemat funkcjonowania oczyszczalni można rozumieć jako ścieżkę składającą się z kilku kroków, prowadzących do odzyskania wody pitnej, jak na przykład: gromadzenie zanieczyszczonej wody, dodawanie flokulantów, sedymentacja, filtracja, dezynfekcja, magazynowanie wody i dystrybucja. Projekt warsztatów analizuje ten schemat, proponując spacer w przestrzeni miasta podzielony na siedem etapów. W każdym z etapów badane były różne części procesu oczyszczania wody. Równocześnie podczas kolejnych przystanków, uczestniczki i uczestnicy zostały zaproszone i zaproszeni do wykonania kreatywnych ćwiczeń związanych z wizualizowaniem, projektowaniem, rysowaniem i opowiadaniem. Warsztat stworzył również okazję do obserwacji, w jaki sposób woda przepływa przez miasto i jak jest magazynowana.

Jednocześnie podczas warsztatu uczestnicy i uczestniczki przyglądali się innym instrukcjom i modelom związanym z drogą prowadzącą do oczyszczenia, doskonalenia materii, przemiany, czy uzyskania głębszej świadomości, takim jak traktat alchemiczny „Splendor Solis” oraz tekst Longchenpy „Finding Rest in illusion”. „Splendor Solis” instruuje, jak pracować z materia prima, aby odkryć kamień filozoficzny – substancję doskonałą. Podczas tego procesu podążamy ścieżką wyznaczoną przez kolory – nigredo, albedo, citrintas i rubedo, która zmierza do połączenia słonecznej i księżycowej energii, co stanowi jedności opozycji i przeciwstawienie się binarnym podziałom. Na tej drodze dowiadujemy się również, że każde osiągnięcie wymaga poświęcenia. Stary król (stare obyczaje) musi utonąć, aby powstała przestrzeń dla nowych doświadczeń.

Natomiast schemat przedstawiony przez filozofię dzogczen i jej teoretyka Longchenpę zakłada inny kierunek. Charakter umysłowej aktywności u Longchenpy przypomina wymiatanie przesądów dotyczących rzeczywistości, aby na końcu ścieżki uświadomić sobie, że wszystko, co istnieje jest iluzją. Nie możemy ufać naszym zmysłom, tak jak nie możemy ufać, że świat istnieje w znanej nam formie. Głównym założeniem obu dróg duchowych jest kwestionowanie pierwotnie przyswojonych wizji rzeczywistości, aby odkryć jej prawdziwe komponenty.